«Success story» ήταν και πάει

Αμερικάνικες, τούρκικες, βραζιλιάνικες τηλεοπτικές σειρές μονοπωλούν τα τελευταία χρόνια στις οθόνες μας. Σε αυτές βλέπουμε καθημερινά να χύνονται αρκετοί κουβάδες αίματος, δακρύων και ιδρώτα, συστατικά που συνδυάζονται για να δημιουργήσουν ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα.
Ωστόσο το σίριαλ που προκαλεί παροξυσμό είναι ελληνικής παραγωγής. Ο ευρηματικός σεναριογράφος πέταξε στην χύτρα της δημιουργίας όλα τα απαραίτητα συστατικά προσφέροντας μας ένα πιάτο που το τρώμε με το στανιό , τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Δύσκολο να εντάξουμε σε συγκεκριμένη κατηγορία την εν λόγω παραγωγή, θα μπορούσε να είναι δράμα, πολλές φορές όμως μοιάζει με ταινία τρόμου, αρκετά συχνά παραπέμπει σε παρωδία ενώ κάποιοι θα την χαρακτήριζαν ρομαντική κομεντί.

Όπως είπαμε το έργο παίζεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον όλων μας. Μάλιστα τους τελευταίους μήνες, ο εμπνευστής του σεναρίου θέλησε να μας αιφνιδιάσει με μια σειρά απρόβλεπτων παρεμβάσεων που έκαναν το σίριάλ μας, να μοιάζει με ταινία επιστημονικής φαντασίας. Επειδή όμως καλοκαίριασε και κάποιοι ίσως έχασαν μερικά από τα τελευταία επεισόδια, θα κάνουμε μια μικρή αναδρομή.

Ας πάμε λοιπόν λίγους μήνες πίσω, τότε που στις συνειδήσεις μας είχε παγιωθεί μια Ελλάδα που ταλανιζόταν από την υψηλή ανεργία, μια Ελλάδα με τεράστιο δημόσιο χρέος που προσπαθούσε από το κρεβάτι της εντατικής, υπό διαρκείς πιέσεις και εκβιασμούς, να παρουσιάσει έργο και να οδηγηθεί σε πρωτογενή πλεονάσματα. Κάπου εκεί, είναι που επιχειρείται ριζική αλλαγή του σκηνικού. Όλα ήταν ένας κακός εφιάλτης, η Ελλάδα θα σηκωνόταν και σύντομα θα συναντιόταν με την ανάπτυξη, το ελληνικό success story ήταν προ των πυλών.

Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών πραγματοποιήθηκε, γεγονός που άναψε το πράσινο φως στην επανεκίνηση των μεγάλων έργων. Χιλιάδες θέσεις εργασίας θα δημιουργούνταν, ρευστό θα έπεφτε στην αγορά, η οικονομία θα έπαιρνε μια βαθιά ανάσα. Η επιτυχία δεν θα σταματούσε όμως εκεί, ήταν θέμα χρόνου να αποδεσμευτούν και κεφάλαια από το ΕΣΠΑ. Χιλιάδες επιχειρήσεις θα προχωρούσαν σε επενδύσεις, θα προσλάμβαναν ανέργους, θα αύξαναν τον κύκλο εργασιών τους. Το success story προέβλεπε και απεμπλοκή του βραχυκυκλωμένου ΕΟΠΥΥ. Με κάποιον μαγικό τρόπο, τα 2 δισεκατομμύρια που χρωστά σε προμηθευτές του θα ξεκινούσαν να δίνονται, έστω τμηματικά.

Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και η βοήθεια των φιλελλήνων και πάμπλουτων Κινέζων, που ονειρεύονται να κάνουν το παλιό αεροδρόμιο του ελληνικού, καινούργιο Ντουμπάι. Ο Κάπτεν Γουέι, Διευθύνων Σύμβουλος της COSCO διαβεβαίωνε, υπό τις επευφημίες των κυβερνητικών ετέρων, πως θα φωνάξει τα φιλαράκια του να ρίξουν ζεστό χρήμα στην Ελλάδα και να προχωρήσουν σε μυθικές επενδύσεις στον χώρο του Ελληνικού, το οποίο ονειρεύονται να μετατρέψουν σε κάτι μεταξύ του Μόντε Κάρλο και του Ντουμπάι.

Και ενώ ο άνεμος της ελπίδας άρχισε να πνέει και να καλλιεργείται κλίμα αισιοδοξίας μια σειρά γεγονότων ήρθε για να μας προσγειώσει στην σκληρή πραγματικότητα και να επαναφέρει τον εφιάλτη. Τα έργα ξεκίνησαν για μερικές μόνο μέρες, τόσες όσες χρειάστηκαν οι εφημερίδες για ντύσουν τις σελίδες τους και να υφάνουν τον μανδύα της ανάπτυξης. Μετά τον ανασχηματισμό ανακαλύψαμε πως ο ΕΟΠΥΥ είναι υπό κατάρρευση, και για να μην διογκωθεί το χρέος του θα πρέπει να κλείσουν νοσοκομεία και οι προμηθευτές να υποστούν νέο κούρεμα. Τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, εξακολουθούν να φρακάρουν στα γρανάζια της ελληνικής γραφειοκρατίας ενώ η τελευταία μας ελπίδα, ο Κάπτεν Γουέι, καρατομείται μόλις μια βδομάδα μετά το διάγγελμα της ανάκαμψης.

Το success story γκρεμίστηκε εν μια νυκτί σαν χάρτινος πύργος και η ταφόπλακα στις φρούδες ελπίδες που καλλιεργούσε η κυβέρνηση, τοποθετήθηκε από το περιοδικό πόρισμα της τρόικας. Η προγραμματισμένη δόση των 8 δισεκατομμυρίων δεν θα εκταμιευτεί ποτέ. Αντί αυτής θα συμβιβαστούμε με την τμηματική καταβολή σε τρεις ισόποσες δόσεις του ποσού των 6 δισεκατομμυρίων.

Η Ελλάδα θα συνεχίσει να βρίσκεται καλωδιωμένη στο κρεβάτι της εντατικής, η δόση των 2 δισεκατομμυρίων θα της επιτρέψει να αναπνέει μέχρι και τις Γερμανικές εκλογές (τέλη Σεπτεμβρίου). Μέχρι τότε οι κυβέρνηση θα προσπαθεί να εξυγιάνει το δημόσιο εντάσσοντας στο πρόγραμμα κινητικότητας 20.000 δημοσίους υπαλλήλους (από τους 700.000!!!).

Το επόμενο επεισόδιο, θα παιχτεί το φθινόπωρο, τότε που οι τετραπέρατοι πολιτικοί μας θα λογοδοτούν στους τροϊκανούς οι οποίοι, όπως η ιστορία έχει δείξει, θα ζητήσουν και νέα μέτρα. Με 155 βουλευτές οι ισορροπίες προβλέπονται λεπτές και οι εξελίξεις ραγδαίες…… μείνετε συντονισμένοι στους δέκτες σας…